Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan sa kuwarto ni Klarence. Nakalipat na ito sa regular room mula noong nagising ito mula sa pagkaka-comatose niya.
Nakita kong nakapikit ito habang nakahiga sa hospital bed niya. Dahan-dahan din akong naglakad papasok sa takot na makagawa ako ng anumang ingay na ikagigising niya. Ayoko siyang magising. Kailangang makabawi ng lakas ang katawan niya.
Inilapag ko muna ang dala kong eco bag sa mesang naroon bago ako nagpunta sa gilid ng kama niya. Doon ay malaya kong napagmasdan lalo ang mukha nitong payapang natutulog. Bahagya akong napangiti. Desidido na ako.
Pipilitin kong maalala mo ako, Klarence. Kung ano ako sa iyo. Kung anong meron tayo.
Bahagya itong gumalaw. Halos pigilin ko ang paghinga ko. Hindi ko alam kung sa anong dahilan -- dahil ba sa gust
