KABANATA 74

516 Words

"I am that Lucas.” His eyes flared with sincerity as he said those words. Umiwas ako ng tingin, sinusubukang iproseso ang narinig, sinusubukang pagtagpiin ang nag-iisang alaala ko ni Lucas noong bata ako at ang larawang nakita ko ngayon, sinusubukang alalahanin ang pangalawang beses na nagkita kami ni Lucas. I put down his phone on his desk as I laugh. “Hindi magandang biro ‘yan, Calix.” Balak ko na sana noong tumayo pero hindi niya rin ako hinayaan. I remained sitting on his lap but this time I tried my best not to turn to him. Pinanatili ko lamang noon ang tingin sa larawan ko sa phone niya habang nanginginig ang mga labi ko sa pagpipigil ng nagbabadyang ambon ng pag-iyak. “I just got back from the States during that day, in the coffee shop. I was my way to Antique when I saw yo

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD