There is a vague feeling trailing throughout my body as I lay on my stomach facing the huge glass wall of the penthouse. Kanina pa ako nakatitig sa kabundukang nasa malayo, sa kalangitang napupuno ng mga ulap, sa mga kabahayan sa ibaba, at sa iilang mga taong palakad-lakad. Subalit wala roon ang nakakatulong upang matukoy o mawala itong kahit ako ay hindi ko rin maipaliwanag na damdamin.
If it wasn’t for the sound of the doorbell, I wouldn’t have been awoken from the deep yet blank thinking. Bahagya akong lumingon sa gawi ng pintuan. Nakarating na ang naghahatid ng pagkain kanina kaya agad kong natantong ang sekretarya niya na siguro ito.
I stared at the doorway for a little more. Why is he inviting his secretary here? Does he trust him/her that much? Alam ba ng sekretarya niya ang tun
