NAPALUHOD siya dahil sa lakas ng palo na tumama sa kanyang binti. At halos matumba siya sa matinding sakit na nararamdaman. Pero sinikap pa rin niyang itago iyon sa paningin ng ama. Nanatili siyang nakatingin sa mga mata nito at sinalubong ang nagliliyab nitong titig.
“Sino ka para kalabanin ako ay isa ka lang basura na pinulot ko sa lansangan! Akala mo yata ay hindi ko malalaman ang ginawa mong pagsabotahi sa akin. Ngayon mamili ka, papatayin ko lahat ng mga tauhan mong naririto o susundin mo ang lahat ng utos ko sayo?”
“Hindi ko susundin ang gusto mong pumatay at tungkol sa pag sabotahi na iyong sinasabi. Nasaan ang katibayan mo upang idiin ako at panagutin sa salang hindi ko ginawa? Isa pa ay hindi ko papayagan na idamay mo ang aking mga tauhan.”
“Aba, ayaw mong umamin? Sige pahirapa
