Jared POV
Hindi ko mapigilang maawa sa mukha ng dalagang puno ng pangamba. Kahit nakatulog na ito dahil sa isinaksak kong gamot at tila pa rin ito umiiyak hanggang pagtulog. Siguro ay hanggang panaginip at hinahabol siya ng takot at depression na kanyang naranasan.
Dahan-dahan at maingat kong hinimas ang noo nito.
“ Sleep well for now, Keizha. Let me handle the problem with Aaden for now. I’ll give my best to find him and warn him about the danger he is about to face. “ bulong ko rito kahit alam kong hindi ako nito naririnig. Maingat kong binigyan ng isang magaan na halik sa labi ang noo nito.
“ Siguro naman hindi magagalit ang mokong na iyon kapag nalamang hinalikan ko sa noo si Keizha. “ napapakamot sa ulo kong tanong sa sar
