Maya-maya lang ay kumalma na ito mabuti na lamang naging okay na, pati kulay ng labi nito ay bumalik na sa dati. Natakot siyamg talaga akala niya ay madadala niya ito sa ospital ng wala sa oras. Kapag ganong oras pa naman sa probinsya ay medyo hassle ng magtungo sa bayan para mapa-check up ito.
“Okey ka lang?” tanong niya dito.
“Ayaw ko ditong sumakay asawa ko, pwede bang maglakad na lamang ulit tayo. Bakit naman ang bilis-bilis natin parang pakiramdam ko mababangga tayo. Pakiramdam ko mamamatay tayo ng wala sa oras. Parang awa mo na maglakad na lang tayo. Ayoko pang mamatay gusto ko pa na matupad ang mga bilin ng aking mga magulang.” Parang batang pakiusap nito sa kanya bahagya pang nanginginig ang labi nito na tila takot na takot.
Parang nais tuloy niyang magsisi sa kanyang ginawa
