I TOOK A long side-glance at Zeke who was driving grimly quiet beside me, saka napatingin ako sa mga kamay niya. His left hand was on the wheel and the right one was absent-mindedly stroking on his temple with his elbow rested on the window. I sighed as I tucked my hands on my lap. I tried not to be disappointed, even scolded myself for being sad, that he was not holding my hand like he always does. Well, I guess it's not 'always' now. Magbabago talaga. Pinigilan kong bumuntong-hininga na naman. Kanina pa siya tahimik simula no'ng makasalubong namin ang tito niya. Wala siyang imik kanina habang nasa clinic kami ni Doc. Sullivan hanggang sa natanggal na iyong benda niya sa dibdib. Kahit no'ng sinabing maayos na ang fracture niya, he was still like that—wordless. Soundless as an air. I k