"H—Heaven," he called again. Dahan-dahan siyang lumapit sa akin. Gumagapang. Nakita ko ang hirap sa kanyang mukha matapos masinagan ng araw. Nanlambot ang mga tuhod ko. Lumuhod ako sa harapan ng rehas upang salubungin siya.
"Christian," my voice shook. Biglaan ang naging pagbuhos ng mga luha ko. "I'm s—sorry."
"It's not your fault." He took my hand holding the bars and slowly brought it to his face. He leaned on it and sighed. Mas lalong napunit ang puso ko.
"Pero hindi kita matulungan."
He tiredly smiled and kissed the back of my hand.
"Hindi mo na dapat ako binalikan, Christian. Wala akong silbi. Wala akong kwenta."
"I promised to live with you 'till I die. Tutuparin ko ang pangarap natin para sa isa't isa anuman ang mangyari."
I bit my lower lip as tears continuously fell down
