GINALAW ko pa ang mga paa ko papasok sabay cross arms at huminto sa kaliwang gilid ng sofa habang hindi ko inaalis ang masasakit na titig ko sa kan’ya. Mag-kaharap na kami ngayon na ang pumapagitna sa ‘min ang center table. Tumaas bahagya ang kilay ko na’ng sumandal s’ya sa sofa habang naka-angat ang tingin n’ya sa ‘kin. “Umalis ka na, may mukha ka pang makipagkita sa ‘kin ngayon? Akala ko ba tapos na tayo?” naka-ngisi kong sambit at kinuyom ang mga kamao ko habang naka-krus pa rin ‘yon sa ilalim ng dibdib ko. Habang tinititignan ang mukha n’ya, ewan ko ba umiinit talaga ang ulo ko lalo na ngayon.
“Melendice, let me handle it,” maawtoridad na utos ng Kuya ko habang naririnig ko ang mga yapak n’ya papasok dito sa loob kaya saglit ko s’yang nilingon.
“Ako na lang, Kuya. Hayaan mo muna kami
