"Rigel! Yanie is here," boses iyon ni Steve kasabay nang mararahas na paghampas ng pinto. Maluwag akong bumuntong hininga. Pagod ngunit nakangiti akong pumikit.
Everything feels like a nightmare as I opened my eyes again. Ilang sandali kong pinakatitigan ang puting kisame bago sinulyapan ang liwanag sa labas. It's a nice day if the perfect sunlight and how the trees swing against the wind.
Tipid akong ngumiti at marahang hinaplos ang tiyan ko. Natigilan ako nang maramdamang wala na ang kabilugan noon. It's flat like I didn't bear my child. Panic coursed inside me. Kumurap-kurap ako sa paligid at inabot ng ilan pang segundo bago naprosesong hindi panaginip ang nangyari kagabi. Totoong nanganak na ako.
"Hey," It's Rigel voice as he walked inside the room. Ang tingin ko ay bumagsak sa puti
