LYKA
IKINISAP ko ang aking mga mata nang maramdaman ko ang pamamasa ng mga ito matapos kong marinig ang tinuran ng dating asawa ko at ang higpit ng yakap niya sa akin.
“Lyka, I’m sorry. Pero kung ayaw mo na yakapin kita nang ganito, sabihin mo lang,” muling bulong sa akin ni Verex. “I’ll let go.”
Unti-unting gumuhit sa aking mukha ang mapait na ngiti. Ngunit hinayaan ko siya na yakapin ako sandali sa kabila ng kinaroroonan namin ngayon. At sa mga matang nakatutok sa amin. “I know na mali. Pero hindi ko mapigilang isipin na what if noon mo pa sinabi ang mga iyan sa’kin? Na what if noon mo pa ako niyakap nang ganito? Noong mga panahon na wala pang ibang laman ang puso ko kundi ikaw… At sa’yo pa lang umikot ang mundo ko, Verex.”
“Pero puwede naman nating itama, Lyka,” muli ay narinig ko n
