TWENTY-FIVE: "Totoong damdamin..."
He looked at her eye to eye and then looked at his late sister’s grave.
“Nikki, dinala ko siya rito at sinama ko siya kahit na alam kong hindi talaga naging maganda ang pagsasamahan ninyo noong nabubuhay ka pa.” Tumangu-tango ito. “Hindi ko alam at hindi ko sigurado kung anong magiging reaksyon mo kung nasaan ka man ngayon sa pagsama ko kay Louisa ngayon dito para bisitahin ka, kapatid ko.” His voice was hoarse and broken because he was containing his tears and was totally emotional. “Alam ko at hindi ko nakakalimutan, sis, na dapat akong magalit sa taong buong loob na sinama ko ngayon dito at hinarap sa puntod kung saan ka nakalibing at dapat pa nga akong mamuhi sa kanya sa mga ginawa niya, ‘di ba? Pero bakit gano’n, Niks? Bakit gano’n? Bakit na kahit
