“You look like you have seen a ghost, baby…” I flinched when I felt a warm hand touch my arm.
Gulat na gulat na napatingin ako kay Sebastian na ngayon ay nasa harapan ko. Hindi ko na namalayan na nakalapit na pala siya sa akin. Magkahalong pagtataka at pag-aalala ang mga mata niya habang nakatingin sa akin.
“H-huh? W-what?” My voice trembled as my body shivered.
Sa sobrang gulat ko na nandito siya ngayon ay hindi ko alam kung ano ang sasabihin. All I knew was we left him at his company, but what the hell is he doing here?!
Kahit hindi ko nakikita ang sarili ay alam kong walang kakulay-kulay ang aking mukha sa sobrang putla. I feel like I was being condemned from a crime that I didn’t commit. Daig ko pa ang sinesistensyahan ng kamatayan sa sobrang kaba ko sa mga oras na ito.
Napapit
