His face was still void of emotion. Naroon lang siya. Nakatayo at nakatingin sa akin. I became frustrated with the only reaction he's showing me.
"Alexander!" tawag ko sa kanya para magising siya sa halos pagkakatulala na niya. "I said I'm sorry! I'm sorry! Naririnig mo ba ako..." my tears were threatening to fall. Hanggang sa tuluyan na itong bumuhos.
"Why are you mad? Ako nga itong tinaboy mo 'di ba." aniya. Seryoso parin.
Umiling ako. "I'm not mad..." I said calmly. "Sorry..." humikbi ako.
Unti-unti siyang humakbang palapit sa akin. Still serious and his eyes were dark with controlled anger. Kita kong gustong gusto niyang manumbat. "After what you did. Tinaboy mo lang ako na para bang wala na akong ni katiting man lang na halaga sa 'yo. And then now, you're here in front of me s
