"Mga... kaibigan ba kayo ni Alexander?" basag ko sa medyo tumagal na katahimikan.
Nanlalaki ang mata ng mga ito habang nakatingin sa akin na para bang nakakita ng multo. Tumikhim ang isa sa kanila na unang nakabawi.
Naglahad ito ng kamay, medyo nanginig. "D-Dave..."
Ngumiti ako at tinanggap ang kamay nito. "Wala pa si Alexander, pasok muna kayo."
Nilakihan ko ang bukas ng pinto para tuluyan silang makapasok. "Nasa trabaho pa. Pero maya maya ay andito na 'yon. Maupo muna kayo." nilahad ko ang aming sofa.
Nagpaalam muna akong ikukuha sila kahit ng maiinom. At para narin mabalikan yung niluluto kong dinner namin ni Alexander.
Nang muli akong lumabas sa living room ay siya namang pagdating ni Alexander. Sinalubong ako nito ng yakap at halik sa noo.
"Narito nga pala ang mga kaibigan mo.
