Chapter 101: Kill Me, Victoria
Tumunog ang orasan sa dingding.
Saktong alas dose ng gabi at nakapag-impake na ako’t lahat lahat.
Napahagulgol ako sa hindi mabilang beses kung pang-ilan ko na ‘tong luha.
Isang Linggo ang nakalipas, walang Don Julio na nagparamdam sa akin o nagpakita.
I know, I sounded like parang gusto ko pa na si Don Julio ang manuyo sa akin imbes na ako dapat dahil ako ang may kasalanan — malaking kasalanan sa kanya.
Katabi ko sa aking pag-upo ang isang maleta.
Puno ito ng mga damit na binili ko gamit ang sarili kong pera.
Nahihiya ako na bitbitin ang mga pinamigay at binili ni Don Julio para sa akin.
Hindi ko na deserve ang kanyang kabutihan. Hindi ko na deserve na suotin ang mga mamahaling gamit na binili nya para sa akin.
I take him for granted. Mo
