JASLEAH MARIE SANCHEZ' POINT OF VIEW
"NAKASAMA mo ang anak mo ngayong araw pero bakit malungkot ka?" Tanong sa akin ni Pachot ng makauwi kami sa bahay. Inilapag ko sa crib ang kambal at saka ako naupo sa sofa. Nanatili akong nakasimangot. "B- Bakit tila ba nakalimutan na niya ako?" tanong ko sa kanya, nanginig ang luha sa aking mga mata at umiyak na ako.
"Bakit 'di niya ako tinanong? Bakit parang wala siyang naramdamang lukso ng dugo sa babies namin? Bakit para bang wala siyang pakialam?" tanong ko sa kanya habang humahagulgol. "Ka- kanina gustong- gusto ko siyang yakapin tapos siilin ng halik. Ta- tapos tila ba hindi siya interesado!" reklamo ko muli sa kanya at saka ako umiyak ng malakas.
Hinawakan niya ang likod at saka hinagod 'yon. "Tama na ang pag-iyak, Lelang." Pagpapatahan niya
