It really hurts. Umasa na naman ako sa wala. Para bang nakakatakot na sa bawat check up, natatakot ako sa bawat resulta na baka hindi na pwede. Pero kailangan ko tatagan ang sarili ko para sa anak ko.
Tulad ni Mommy, kung paano s'ya naging matatag para sa amin kahit ang daming problema.
Hindi naman pare- pareho ang problema sa mundo, magkakaiba ang nararamdaman, hindi pareho. Ang problema ay problema, may mahirap, may madali. May ikakasuko mo? May ikalalakas mo.
Pero isang beses ang alam ko...
Hindi nawawalan nang problema ang tao. Hindi mo matatakasan kahit anong iwas mo, kahit anong takbo mo? Wala ka pa rin choice. Kailangan mo harapan para lang matapos ang lahat. Para lang makahinga ka nang maluwag at makatulog ng maayos.
Tian's decision, my decision. It was hard to be in my place
