Hindi ko alam ang isasagot ko kay Tian ng tanungin n'ya ako ng ganon. Hindi ko alam kung ano gagawin ko. Andito pa rin kami sa Balcony dalawa habang nasa likod ko s'ya at yakap yakap ako. Naging tahimik kaming pareho ng tanungin n'ya ko ng ganon.
I heard him sighing.
Alam ko naman naiintindihan n'ya ako. Sa mga pag sisinungaling n'ya sa akin, sa mga sakit na ginawa n'ga sa akin at hindi lang 'yon. Ang pagkawala nang anak namin dahil sa kanila nang babaeng 'yon.
Ang hirap at ang sakit.
Hirap makalimot dahil parang kahapon lang ang lahat. Nandoon ang pang hihinayang sa puso ko, sa lahat ng nang yari. Nandoon pa rin ang sakit.
Alam kong alam na n'ya ang sagot sa tanong n'ya.
Hindi ko kaya pa mag simula kasama s'ya. Gusto ko muna i- priority ang anak ko sa lahat ng bagay. Unahin ko na
