Chapter twenty four
MAXINE’S POV’S
Hindi ako umaalis sa pwesto ko, nakadapa lang ako ngayon sa sahig nahihiya kase akong iangat ang mukha ko.
Wala man lang akong narinig na sorry sa nakaapakn ng sandals ko.
May mga naririnig akong bulong bulungan sa akin kaya hindi ako makaalis dito, ano ba naman to Maxine ikaw itong palpak hindi si Lucas.
“ Ang tanga naman nito.”
“ Hay nako katangahan lang yan.”
“ Lampa”
“ Teka? Parang nakita ko na siya?” halla! Yung mga kasama ni Dylan noon sa condo niya narito rin pala at namukhaan nila ako.
Mas lalo akong yumuko at hindi gumalaw.
“ Saan ko na ba siya nakita?’
“ Oo pamilyar.”
Napapikit na lang ako ng madiin dahil sa kahihiyang nangyayari sa akin, sabi na nga ba nakakaramdam ako ng kakaibang mangyayari ngayon.
Naalala ko may mga kasama pala
