MUGTO ang mga mata ko nang magising ako ng umaga. Hindi katulad nang nakaraang araw na may nanggigising sa akin na makulit na bata.
Tumulo na naman ang luha ko nang maalala ko ang anak namin. “Dale..”
Iniisip ko kung kumain na ba si Dale ngayon. Bumukas ang pinto ng kuwarto at pumasok si Drake, na may dalang palumpon na rosas.
Mabilis kong pinunasan ang luha ko at pilit na ngumiti. “Good morning!”
Lumapit siya sa akin saka binigyan ng halik sa pisngi. “Umiiyak ka na naman.”
Mas lalo akong umiyak dahil sa sinabi niya. “Iniisip ko si Dale. Baka hindi nila pinapakain ng maayos.”
Hinaplos niya ang mukha ko. “Ako ang kailangan ni Dylan kaya hindi niya sasaktan ang anak natin.”
Tumingala ako. “Susundin mo ba ang gusto niya?”
“Kailangan ko sumunod sa kanya para sa kaligtasan ni Dale.”
“
