Hindi na rin naman na kami nagtagal pa ni Claui sa labas at bumalik na kami sa loob ng hospital. Noong una ay hindi pa namin sure na dalawa kung babalik na ba kaming dalawa pero dahil wala na kaming magawa sa labas at tingin ko naman ay nakapagusap na nang maayos dalawa ay pinilit kona si Claui na bumalik doon.
Naglalakad kami sa hallway at hindi maalis ang mga mata ko sa mga pasyenteng nadadaanan lalo na sa mga matatanda. Naalala ko tuloy ang mga tinutulungan ko sa mga orphanage sa bawat bansa na napupuntahan ko.
May nadaanan pa ako na umiiyak na matandang lalaki at nakikiusap doon sa bayaran ng mga bills kaya hindi napigilan ng puso ko na maawa roon. Lumampas na kaming dalawa ni Claui roon pero hindi pa kami tuluyang nakakalayo ay agad akong huminto.
"Oh why?" nagtatakang tanong sa a
