(Haylee)
SABADO ng umaga nang hindi ko inaasahang tatawag si mama sa unang pagkakataon magmula nang maglayas ako sa amin sa bahay. I was hesitant at first, pero sinagot ko iyon.
“Hello? Haylee anak?”
Pain struck my heart. I missed her so much!
“Hello po, ma…”
“Haylee anak, nasaan ka ngayon? Na kina Yvonne ka pa rin ba? Pupuwede ka na bang umuwi dito sa atin, anak? Mag-usap tayo ng maayos. Miss na miss na kita,” maluha-luha niyang sinabi.
Ako din ay naging emosyunal na. “I miss you more, ma. Sige po, magpapaalam muna ako kay Yvonne sa boutique niya saka uuwi na ako diyan sa atin.”
“Maraming salamat, anak,” nagkaroon na ng sigla at tuwa sa kanyang tinig. “Kindly thank Yvonne for me too for taking care of you at hindi ka niya pinabayaan habang malayo ka sa tabi ko. Hihintayin kita dito
