Nakatalukbong pa rin ako ng kumot. Nakakahiya sa lima. Nakakainis. Ang gagaling manira ng moment.
"Amara, wag ka ng mahiya. Aware naman kaming ginagawa nyo yun kasi syempre, mag-asawa kayo-" natigil ang pagsasalita ng walang si Simon ng padabog akong bumangon at inalis ang taklob ng kumot sa katawan ko.
Natatawa naman ang limang ugok na 'to. Sinamaan ko ng tingin ang lima. "Ang aga nyong manira ng araw."
"Amara baby, hindi kami maninira ng araw. Kita mo naman, kakasikat pa lang." Ani Brix na tinuro pa ang araw sa labas.
Nag-isang guhit ang aking labi at hinilot ang aking sintido. Amara, kalma. Baka makapatay ka ng hindi oras.
"Brix, wag mong i-literal at baka literal din kitang mapatay." Wala ng pasensyang turan ko. At ang mga gago ay nagsitawanan lamang.
Please remind me that they'
