“THANK you, Doktora!”
Sumilay ang ngiti sa labi ni Eliza nang makita ang kasiyahan sa mukha ng mga bata habang pumipila para mabigyan ng regalo. Nasa Negros siya. Bumisita sa mga pinatayo niyang shelter for the homeless and abuse children. Ang mga bata roon ay tulad niya may traumatic experience. Gusto niya na matulungan ang mga ito na maniwala na mayroon pang kabutihan sa mundo. Hindi magaya sa kanya na tuluyan nang hindi naghilom ang sugat at galit na lang ang nanaig sa puso.
Pang apat na araw na niya doon at mag-i-extend pa siya ng isang linggo. Hindi biro kasi ang biyahe kung babalik kaagad siya. Mula sa Maynila ay kailangan pang sumakay sa eroplano. Tapos may mahigit anim na oras pa na land travel upang marating ang liblib na bayan na iyon ng Negros.
Malapit lang ang Hope – pangal
