Sophia’s POV
Isabela stared at me for a while before avoiding her gaze and nodded. Ni wala akong makitang bahid ng pagsisisi sa mga mata niya nang tumango ito na mas lalong ikinadurog ng puso ko. She’s not even sorry about the past…
Then I remembered those days when she tried to sell me out but no one wanted me, so she tortured me in a cell. She locked me up for months, torturing me, putting all her frustration towards me. Tila wala nang pagsidlan ang sakit ng nararamdaman ko ngayon, hindi ko lang alam kung may sasakit pa ba rito. Hindi na ito nagsalita pa kaya’t tahimik nalang akong umiyak, hanggang sa ilang minuto ang lumipas at pinilit kong maikalma ang sarili ko.
Muli akong sumulyap rito na hindi man ang nakatingin saakin.
“Then who… is m-my real father?” Pumiyok ang boses ko sa i
