2:03 am. Nagising ako sa hindi ko malamang dahilan. Niyugyog ko si Uno na naghihiking sa tabi ko. Simula nang malaman naming buntis ako ay hindi na ito umalis sa tabi ko. Agad pumayag ang mga kapatid nito na saluhin muna ang opisina para 100% na tutok si Uno sa pregnancy journey ko.
"Uno, gising!" agad namang napabalikwas ang lalaki.
"Bakit?" tanong nito sa akin.
"Gusto ko ng spaghetti."
"Anong oras na, mahal?"
"2:04 am na."
"Sige, ipagluluto kita." Pupungas-pungas na ani nito.
"Ayaw ko."
"Ha?"
"Ayaw kong ikaw ang magluto."
"Sino pala?"
"Si Lolo Pits, Uno."
"Diyos ko, Bithiah! Patay na si Lolo Pits. Paano ka ipagluluto ng spaghetti?"
Hindi ko alam. Dahil sa sinabi nito ay nagsimula akong umiyak. Apat na buwan na ang dinadala ko. Sobrang sensitive ko talaga at mabilis maiyak sa
