Minsan Pa
AiTenshi
Part 17
Lumipas ang mga araw, nag tuloy tuloy na ang pag galing ni Joem at nang kanyang ina. Siyempre tulad ng aking naipangako hindi ako umalis sa kanyang tabi at tinulungan ko rin ito sa mga gastusin sa ospital bagamat pampubliko naman ito at hindi naman ganoon kalakihan. Halos dalawang linggo ring tumigil sa trabaho si Jom dahil nagpapagaling ito kaya’t ako ang tumulong sa kanila para makaraos sa araw araw hanggang hindi pa bumubuti ang kanyang lagay.
Laking pasasalamat sa akin ng kanyang ina at gayun din naman siya na hindi mapigilan ang pag luha habang pinaabot ang kanyang labis na tuwa dahil sa aking kabutihang loob. Labis din naman ang aking galak dahil sa nakikita kong pag babago sa aking sarili, sa kabilang banda nagagawa kong hugasan ng kabutihan ang aking
