Chapter seventy five
ANDY’S POV’S
Matapos naming magusap ng lola ni Shon, agad akong pumuntang kwarto ko, hindi ko napigilang umiyak dahil na rin wala akong laban sa lola niya, ano bang magagawa ng isang tulad ko?
Katulong lang ako dito, at sya ang amo ko
*knock**knock*
Pinunasan ko kaagad yung luha ko “pasok”
Agad naman pumasok yung mga kasama kong maid “Andy narinig namin” alam ko kung anong tinutukoy nila
Yung pag uusap namin ng lola ni Shon
“Andy, hintayin mo muna si young master”
“oo nga naman, wag ka muna umalis”
Mas lalo akong naiiyak dahil na rin kahit papano, parang pamilya ko na rin ang mga kasama kong nagtatrabaho dito sa mansyon, nandito ang iba sa kwarto ko para pigilan ako
“yun ang gusto ng lola niya, wag niyo na lang sabihin sa kanya ang nangyare”
“pano naman nam
