“KAILANGAN MO NG TISSUE?”
Nagulat pa si Mae nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. “Rafael?”
“Yes?”
“Anong ginawa mo sa CR ng mga babae?”
Sa isang coffeeshop kasi na malapit sa ospital siya dumiretso at nakigamit ng CR. Hindi para sagutin ang tawag ng kalikasan kundi para magtago sandali habang ibinubuhos pa niya ang lahat ng sama ng loob na hindi niya maitago mula nang makumpronta niya ang mga taong pinakamalapit sa kanya sa naturang ospital.
“Well, for one, CR ng mga lalaki itong pinasukan mo,” sagot ni Rafael. “Two, I’m worried about you. Are you sure you’re not hurt? Nang makita kitang umiiyak kanina…God, are you sure I can’t kill that guy?”
“He’s my boyfriend.”
“Oh.”
“Ex,” pagtatama niya. “More two years na mula nang huli kaming magkita. And that was the day he left for
