Aleric Zeus Marcet
Naglalakad ako sa pasilyo papunta sa aking opisina habang nakatanaw sa malaking clear window ng building. Tanaw ko ang eroplano roon habang umaandar papalipad sa era.
‘Ang sarap sa pakiramdam na unti-unti nang nanunumbalik ang lahat sa maayos. Ang magulong buhay na naranasan namin ay dahan-dahan ng nagiging mapayapa. Ang mga taong nawala ay hindi namin kinakalimutan gunitain sa aming puso at isipan. Iyong mga bagay na pangit ay binabaon na namin sa limot at pinapalitan ng masasayang pangyayari. We’re looking forward to a better future with our loved ones.’
Bumalik sa ulirat ang aking isipan ng may bumangga sa akin mula sa aking tagiliran.
“Kanina ka pa nananaginip ng gising!” usal niya. “Hay! Akala ko panaginip pa rin ito, totoo na pala. Ito na pala ang katapusan ng
