7
Naggising kay Jessa ang tunog ng lumang orasan, kahit na nakapikit siya at kapit na kapit sa kumot, ayaw niyang dumilat, pero hindi na siya makakatulog o makakabalik pa sa pagkakatulog dahil sa nakakatakot na tunog ng orasan. “Jhade,” tawag niya sa binata pero walang sumasagot, “mama!” tawag niya uli kahit na nakapikit siya dahil natatakot siyang may makita siyang iba, ramdam din niya ang malamig na lugar, pakiramdam niya wala siyang kasama sa silid na ‘yon, pero ang pagkakaalala niya hindi siya iiwan ni Jhade nangako ito sa kanya, pero nagtataka siya na walang sumasagot o tumatawag man lang sa pangalan niya para sabihin na may tao doon.
Napadilat siya ng tuluyan nang may kumalabog sa labas ng silid niya at umupo sa kama, hindi parin siya nakakapalit ng uniporme niya, hindi rin mahagil
