Kristina's POV
Mabilis na umikot sa sasakyan si Dylan. Pumasok kaagad sa kotse at agad na pinaharurot ito. Wala man lang lumalabas na salita mula sa kaniyang bibig.
Ang lakas ng kaba sa aking dibdib. Ngayon ko lang siya nakita na ganito.
Mabilis na pinaharurot nito ang kotse na para bang plano niya pa na ibangga ito.
Mas nakakatakot siya kapag tahimik at hindi nagsasalita.
"Dylan..."kinakabahan na tawag ko sa kaniya. Kailangan ko mag-explain.
Sinulyapan niya ako gamit ang rear mirror, pero hindi siya sumagot. Nagpatuloy lang siya sa pagmamaneho.
"Dylan..." Muli ay tawag ko sa kaniya. Katulad ng ginawa niyang hindi pagpansin sa akin kanina. Ganun pa rin ang ginawa niya.
Halata sa kaniyang mukha ang galit na parang ano man na oras ay sasabog na ito. Huminto ang sasakyan. Hindi ko
