Dreco's POV
Nakadalawang turok na ng pampamanhid at inuumpisahan ng alisin ang bala sa binti ko. Ganoon pa man ay ramdam ko pa rin ang kirot kaya kagat labi kong tiniis na lang. Butil-butil na ang pawis ko sa aking noo habang mahigpit ang kapit ko sa sapin ng kama.
Hindi ko gustong magpadala sa hospital at baka sundan lang ako doon ng walanghiyang iton at doon pa mag-umpisa ulit ng gulo. Malaki ang utang na loob ko sa taxi at jeepney driver na humila sa akin sa kotseng kong nawasak mula sa pagkakabunggo.
Naaalala ko kung paanong nilukob ako ng matinding takot nang maamoy ko ang pagsirit ng gas sa sasakyan at indikasyon na maari itong sumabog dahil buhay ang makina at rinig ko ang pagkislap nito. Gusto mang patayin ang makina ngunit natabunan na ito at matatagalan pa ba
