KABANATA 11:
HINDI AKO NAKATULOG SA KAIISIP, mula nang makauwi ako sa bahay hindi na ulit tumulo ang luha ko. Mabuti na lang at nasa loob na ng kwarto si nanay at hindi na niya ako nakita. Malakas pa naman ang pakiramdam no'n lalo na kapag napansin niyang kakaiba ang awra ko. Gano'n yata talaga kapag ina, malakas ang instinct.
Ala una na ng madaling araw pero nakatitig pa rin ako sa yerong bubong ng bahay namin. Balot na balot ako ng kumot kasi sobrang lamig kapag gabi dahil nga yero lang. Malayong-malayo ang buhay ko ngayon sa buhay ko noon bilang Letisha. Siguro kung hindi lang ako nabuhay bilang Micaella, hindi ako masasanay sa ganito.
Noong ako pa si Letisha, nakukuha ko ang lahat ng gusto kong makuha. Except sa atensyon ng mga magulang ko dahil palagi silang abala sa trabaho. Kumus
