Cresia's POV
“W-Wind…” I whispered his name habang pilit kong inaaninaw ang paligid. Ang dilim kasi at wala akong makita kun'di puro kadiliman. Tapos bakit hindi ko maigalaw ang katawan? Parang may nakadagan na kung ano sa akin na kahit ang paggalaw ng mga eyeballs ko ay hindi ko magalaw.
Nasaan ba ako?
Ang lamig ng paligid.
Where is everybody?
Bakit pakiramdam ko ay nag-iisa ako?
“Mom!”
“Dad!”
“Ate!”
“Kuya!”
“Wind!” I managed to shout their names. Pero parang bumulong lang ako sa hangin dahil pati ako ay hindi marinig ang sarili kong boses.
Where am I?
I felt like I was in the middle of nowhere…
Gusto kong pumalahaw ng iyak ngunit pati luha ko ay ayaw makisama.
Ano ba ang nangyari?
Bakit wala akong maalala?
Hanggang sa nararamdaman kong unti-unti ng nanghihina ang katawa
