Max’s POV
“Salamat talaga Max ang galing mo naipasa ko agad ‘yong project ko,” sabi sa akin ni Kean habang kinakain ko ‘yong fries na binayad niya sa akin, hindi ko na kailangan mag-snack sa canteen.
“Basta kong may kailangan ka lumapit ka lang sa akin at kong may kakilala kang magpapagawa ng mga projects sabihin mo agad na gumagawa ako,” wika ko habang ngumunguya, sa panahon ngayon hindi kailangan pairalin ang pride, diskarte lang sapat na.
“Oo naman, basta ikaw,” ngiti niyang pagsang-ayon.
Isisingit ko na rin kong ano pa ‘yong gusto kong ialok sa kanya, “bumibili ka ba ng second hand nang scooter, dalawang buwan pa lang naman na nagagamit?”
“Sorry may kotse ako hindi ko kailangan ng scooter.”
Medyo na dismaya a
