KABANATA 20:
SUMAPIT ang gabi. Bago pa ko magdala ng pagkain sa alaga namin. Tumawag na sa akin si Mrs. Oliveira at kinakamusta ang kami. Lalo na ang anak niya. Nagsinungaling pa tuloy ako na okay naman na kahit ang totoo hindi naman talaga.
Hindi ko tuloy alam hanggang kailan ako magsisinungaling. Dumadami na ang kasalanan ko. Pero ayoko naman na magaalala naman sila. Mahalaga sa akin si Mrs. Oliveira. Para ng Nanay ang tingin ko sa kanya.
Kumatok ako ng tatlong beses. Himala na hindi iyon naka-lock. Binuksan ko at naabutan ko siyang nasa balkonahe. Nakaupo at nakatingin sa malayo. Hithit ang sigarilyo. Napasulyap ako sa round table at naroon pa rin ang pagkain nito kaninag tanghali.
Bumuntong-hininga ako. Hanggang ngayon hindi pa rin niya iyon kinain. Biglang sumagi sa isip ko iyong
