Halos buong gabi kong iniyak ang nangyari hanggang sa makatulog. Kinabukasan ay naging normal parin naman ang lahat. Normal na iniignora ko siya. Normal na nagkukulong ako sa kuwarto kapag nariyan siya. At lalabas lang 'pag nasiguro ko nang kaming dalawa nalang ni Manang ang nasa bahay.
Lumipas ang mga buwan at lalong lumaki ang aking tiyan. Madalas ko narin maramdaman ang kanilang paggalaw sa loob ko at minsang pagsipa. Kabuwanan ko na at mukhang handa na silang lumabas anumang oras.
Kaya isang gabi habang naghahanda na ako sa pagtulog nang indahin ang labis na sakit sa aking tiyan. Naramdaman ko rin ang basang dumaloy pababa sa mga binti ko. Nanlaki ang mga mata kong tinungo ang pinto.
"Manang!" tawag ko ritong nanghihingi ng tulong.
Muli ko itong tinawag habang nasa pasilyo palaba
