Buong oras na kami ay nasa hapagkainan ay walang namutawing salita mula sa aming dalawa ni Viro. Hinayaan namin na sila Lola at ang dalawang bisita ang mag-usap. Ang masayang tawa ni Lola sa bawat kwento na sinasabi ni Nurse Jiro ang umalingawngaw sa loob ng kusina. Halos magmistulang sila na lamang dalawa ang naroroon sa mga oras na yaon.
Kung pagmamasdan, masasabi kong si Nurse Jiro lang talaga ang tila hindi nakararamdam ng kahit kaunting pagkailang sa sitwasyon na kinakaharap namin ngayon. Hindi ko siya nakikitaan ng pagkabigla o pagtataka simula pa lamang kanina na tinawag at kinilala sila ni Lola na kaniyang Apo hanggang sa ngayon.
Hindi ko maiwasang mapatanong sa aking sarili.
Nagha-hallucinate bang mili ang aming Lola? May dementia siya, iyon ang kaniyang sakit na s*******n ni
