Andrea
Masayang pinagmamasdan ko ang aking anak na si Lawrence habang naglalaro ito sa playground. May sarili siyang palaruan sa labas ng aming bahay na sadyang ipinagawa ng kaniyang Lolo at Lola para lamang sa kaniya.
I will be forever grateful sa mga taong tumulong sa akin para malagpasan ko ang pinakamahirap na pagsubok na dumating sa aking buhay.
Sa tuwing nakikita ko ang aking anak ay hindi maiwasang maalala ko rin ang kaniyang ama, lumalaki itong kamukha ni Lawrence kaya naman isinunod ko sa pangalan niya ang pangalan ng aming anak.
Sa mga nakalipas na taon ay hindi pa rin maiwasang dalawin ako ng kalungkutan but I try not to let it overwhelm me.
"Ma'am, may tao po sa labas ng gate, dala po ang iyong sasakyan, papasukin ko na po ba?" tanong ni Ditas.
Siya ang aking kasamba
