GREEN CHAPTER 5
1652 Words
Nang pumutok ang balita tungkol sa pagkamatay ni Akesia ay kaagad naman na nagluksa ang akademya maging ang pamilya ni Akesia.
Lingid man sa kaalaman ng lahat kung ano talaga ang nangyari kay Akesia ay nagbigay pa rin sila ng pagpupugay dito kahit na patay na ito.
"Head Master ang sabi mo hindi mapapahamak ang anak ko!" Galit na sigaw ng kanyang ama.
"Daddy." pag aawat naman ng kuya ni Akesia.
"Huwag mo ako pigilan Carlo." sambit nito at tumingin kay Jared. "Pumayag ako na dito pag aralin ang anak ko dahil ang akala ko mapoprotektahan nyo siya pero anong nangyari? Nasaan ang bangkay ng anak ko?" galit nitong sambit.
"Mr. Mendez sa ngayon po hinahanap pa rin po namin pero gagawin po namin ang makakaya namin."
Napayukom na lang ng kamao si Carlo sa sinabi ni Jared. Alam nilang walang kasalanan ang akademya dahil sa nangyari sa kapatid nya at alam din naman nya na ang grupo mismo ni Akesia ang naghanap ng away laban sa organisasyon kaya hindi nya din masisisi ang head master.
"Nasan si Marvin?" walang emosyon na tanong ni Carlo.
Everyone gulp.
They knew how much he cherish his younger sister from the day Kesia was born at alam din nila kung gaano kaprotektado ang kapatid nito kay Akesia kaya kinakabahan sila para kay Marvin.
"Min... Yana... Kass," tawag ni Carlo sa tatlo. "Uulitin ko. Nasaan si Marvin?" may diin nitong tanong.
"Kuya is in his dorm room." biglang sambit ni Jullia. "Please, dont hurt my brother. Its not his fault." naiiyak na pagmamakaawa ni Jullia.
"Kuya, he tried to save her..." agad na sambit naman ni Yana.
Hindi sila pinansin ni Carlo dahilan para mas kabahan pa silang lahat. Alam nila kung ano ang ugali ni Carlo dahil nakasama na nila ito sa iisang bahay at alam nila kung paano ito nagalit dahil sa nag away sila ni Kesia.
Nakakatakot.
Yan lang ang maisasambit nila.
Sinundan nila Yana, Min at Jullia si Carlo papunta sa dorm ng mga lalaki samantalang nagpaiwan naman si Kass para sabihan sila Mark sa kung ano ang pwedeng mangyari.
"Kuya Carlo..." nag aalalang tawag ni Min kay Carlo.
Tiningnan naman ito ni Carlo ngunit walang emosyon ang mukha nito.
I know na nag aalala kayo pero kailangan ko rin naman makausap si Marvin sa kung ano talaga ang nangyari.
Gusto mang sabihin ni Carlo ang mga katagang iyon ngunit walang lumalabas na kahit na ano sa kanyang bibig.
"Kuya Carlo huwag mo naman po-"
"Stop it, girls." agad na pagpuputol ni Carlo sa sasabihin ni Jullia kaya mas lalo silang kinabahan. "Hindi ko alam kung ano ang pumasok dyan sa mga kokote nyo at nakipaghamunan kayo sa malaking organisasyon! Hindi ko alam kung matalino ba talaga kayo o hindi!" galit nitong sambit.
Napayuko naman sila Min.
"Akala mo po ba ginusto namin yun?" nangingilid na ang luha ni Min sa sinabi nya. "Akala mo ba kuya ginusto namin na maranasan lahat ng paghihirap na ito? Akala mo ba gusto namin na nawalan ng kaibigan?" at tuluyan na ngang bumagsak ang luha ni Min.
"Hindi naman namin ginusto na makalaban sila kuya." mahinang sambit naman ni Yana at konti na lang ay tutulo na rin ang luha samantalang tahimik naman na umiiyak si Jullia habang nakayuko at walang balak magsalita.
"Kuya, nasasaktan din kami! Akesia is one of my best friend! Kahit na hindi man kami ganun katagal na naging magkaibigan for two years na magkasama kami sinuportahan nya ako! Kami! She's one of the best leader we've ever know and it also killing us knowing na hindi namin alam kung patay na ba talaga si Kesia!" naghi-hysterical naman na sambit ni Yana.
Natahimik na lang si Carlo.
Oo nga pala hindi lang pala kami ni daddy ang nasasaktan.
"Im sorry." agad na sambit ni Carlo. "Nadala lang ako sa lungkot ko. Nawala na sa amin si mommy dahil sa organization at hindi ko alam kung anong mangyayari kapag nawala din si Kesia sa amin dahil sa organization." tinalikuran naman nya ang mga babae. "I wanted to talk to Marvin alone."
Nang makapasok si Carlo sa dorm room ni Marvin nagulat sya sa nakita nya. Sobrang kalat ng kwarto ni marvin. Maraming gamit na nabasak at nagkalat ang mga bubong at iba pang parte ng mga gamit sa sahig, ang loob ng mga unan nagkalat din, ang higaan halos masira ngunit hindi nya nakita si Marvin.
Naglakad ito papunta sa kusina ngunit wala din at huli ay sa banyo. Doon nya naman nakita si Marvin na may hawak na kutsilyo at handang putulin ang kanyang pulso.
"s**t!"
Kaagad na tumakbo papalapit si Carlo at kinuha ang kutsilyo saka niya hinarap si Marvin.
"Kuya Carlo?" walang kabuhay buhay na sambit ni Marvin.
"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!" galit nitong singhal.
"Leave me alone. I wanted to be with Kesia." at kukunin na ulit ang kutsilyo.
Dahil sa isa sa walang pasensya si Carlo ay kaagad naman nyang sinuntok si Marvin na naging dahilan ng pagtama nya sa isang mesa at nalaglag ang mga vase na nandoon. Dahil sa ingay ay kaagad naman na napapasok ang mga babae sa kwarto at nanlaki ang mga mata sa nakita nila.
Sobrang kalat at nakaupo si Marvin sa sahig namumula ang kanang pisngi habang basa harapan nya si Carlo nakatayo at may hawak na kutsilyo. Kinabahan naman ang mga babae.
"Sa tingin mo ba masusulusyunan nyang paglalaslas mo ang problema?! Sa tingin mo ba matutuwa ang kapatid ko sa ginagawa mo sa sarili mo?! Wake up, Marvin! Anong akala mo mahina kapatid ko?"
"Shut up! Kitang kita ng dalawa kong mata ang pagkawala nya! Wala na ang babaeng mahal ko! Wala na si Akesia! Ibigay mo-"
Isang malutong naman na sampal ang natanggap ni Marvin mula kay Jullia.
"Anong nangyayari sayo kuya? Bakit ganyan ka?" umiiyak nitong tanong. "Hindi lang naman ikaw ang nagluluksa eh bakit ganyan ka! Wala naman tayong kasiguraduhan eh..." at humagulgol na lang ito ng iyak.
Nagsipatakan ang luha ni Marvin at niyak nito ang kapatid nya.
Ano bang ginagawa ko sa sarili ko? Bakit ba nawalan ako ng tiwala kay Akesia?
✒✒✒✒✒✒✒✒✒
Everything's back to normal. Kahit na malungkot ang lahat sa pagkawala ng isa sa pinaka matalinong tao na nakilala nila ay kailangan pa rin nila magpatuloy sa buhay.
They have to move forward.
Samantalang sa kabilang banda isang lalaki ang pawis na pawis at halos wala nang tulog sa mga nakikita niya.
"Ney, you okay?" his girlfriend asked.
He nodded. "Hm. May nakita lang ako."
"What is it?" tanong ni Yana at binigyan ng kape si Henry.
"A girl in the dark with a chain on her wrist and ankle."
Bumundol naman ang kaba sa dibdib ni Yana.
"Ney, hindi kaya si Akesia yung nakita mo?"
Napatigil naman si Henry sa sinabi ni Yana sa kanya.
"Maybe yes, maybe no. Hindi ko naman nakita ang mukha nya."
"Pano mo naman nasabi na baka hindi sya yun?"
Ipinikit ni Henry ang kanyang mga mata at hinilot ang kanyang sintido.
"Hindi ko alam, ney. Ibang iba sya kay Akesia." at tiningnan nya ang kanyang nobya saka sinabing, "Her figure is quite not accurate as what Akesia have. Her messy long hair is not the same as Akesia's hair."
Yana sneered, "Ney, did you forget? A woman's hair are easy to grow? Look at my hair, kakaputol ko lang nito last week but look."
Yana is right.
Napag isip isip ni Henry na may posibilidad nga na si Akesia nga ang nakita nya ngunit may pag aalinlangan pa rin sa kanya.
"Lets not tell this to other." Henry suggested.
"Huh?" di makapaniwalang sambit naman ni Yana. "Ney, nababaliw ka na ba? Bakit di natin sasabihin sa kanila? Its our chance to have a lead to where Akesia is."
"Oo nga pwede nga maging lead pero hindi ko naman alam kung saan!" frustrated na sambit ni Henry at napasabunot sa kanyang buhok. "I wanted to find her, I really do! Ayoko mawalan ng worth it na rival! She's my friend also and my best rival. Pero hindi ko alam if tama ba ang nakita ko."
Hindi naman makapaniwala si Yana sa nakita nya kay nobyo nya.
Did I make it hard for him?
She asked to her self and look at her boyfriend's situation.
Maybe I really did.
She confirmed.
After her boyfriend's breakdown she hug him and said, "I'm sorry, Ney. I acted like a spoiled brat earlier. I know how hard it is for you to find our friend but I pushed you too hard. I'm sorry. I love you."
After hearing his girlfriend's word he hugged her back and calm himself and said, "Hm. I know you had a hard time also. Malapit ka sa kanya kaya alam ko na mas nahihirapan ka kung ikukumpara sa akin. Sorry din sa inasal ko kanina, I acted like a jerk. I love you too."
Both of them knew that give and take is part of the relationship and once they always settle the argument between us the stronger their relationship bond they have.
"I just have to confirm it first, Ney." Henry plead.
"Yes, I know. I won't tell anyone not until you are sure of who you saw in your precognition."
✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒
A group of teenager stood in an entrance of forest and they have this thinking that they must know what is behind this thick forest in front of them.
No one dared to go inside since the whole village says that there are ferocious beasts wandering inside the forest and also some says that no one came back once they entered in the forest so no one tried.
No one not until this four curious teenager standing in an entrance of the west forest, the rumoured hunted part of the forest.
- Writer
