Chapter 30
Baste
Halos hindi ako makagalaw noong makita ko siyang nakatayo sa labas ng gate. Pero yung damdamin ko ang nag-udyok sa akin para lapitan siya at yakapin siya.
Alam kong naluluha na naman ako pero natural lang ito dahil 19 taon kong hindi nakita at nakasama ang nanay ko.
“Kumusta ka na anak? Patawarin mo sana ako,” maluha luhang sabi niya habang yapos niya ako sa yakap.
“Bakit po ngayon lang kayo?” tanong ko habang kinukusot ko ang mga mata ko dahil sa mga luhang hindi ko namalayan ay tumulo na.
“Mahabang kwento anak. Alam kong hindi ninyo ako mapapatawad pero sana ay bigyan niyo ako ng sapat na panahon para ikwento kung ano talaga ang nangyari sa buhay ko,” umiiyak pa rin siya kaya niyakap ko na lang siya ng mahigpit.
“Pasok nap o kayo. Tulog pa po si tatay,” pag-
