Chapter 43
Hindi ako agad nakatulog no’n at nanatiling gising ang diwa ko. Kahit anong gawin ko hindi ko makalimutan ‘yong mga sinabi ni mama, kong paano siya umiyak sa harapan ko ang pinakamasakit na parte sa ‘kin dahil hindi ko intensyon na saktan si mama ng ganu’n at naiinis ako sa sarili ko na nagawa ko sa kanya ‘yon. Hindi ko rin makalimutan si Adam at hindi ko pa rin kayang baliwalaan ang mga kaibigan ko.
Nakahiga lang ako sa kama ko, nakakumot at nakataw sa kisame. Nabigla na lang ako at nawala ang tahimik na paligid ko nang makarinig ako ng ingay mula sa kabilang silid.
“Hindi, umalis ka rito!”
Ngayon ko lang naalala si Adam at magkatabi pala kami ng silid. Ibig sabihin ba nu’n narinig niya ‘yong pagtatalo namin ni mama o hindi. Patuloy pa rin ‘yong ingay kaya bumangon ako at u
