Chapter 46
Hindi ako makapaniwala sa ‘king nakikita at sa wakas na kompleto na rin ang tatlo. Hindi ko maipaliwanag yong nararamdaman ko at makitang ligtas si Kelly. Hindi na siya nagsalita at dahan-dahan siyang lumapit sa higaan kong na saan ako, nakasunod naman sa kanya si Kent na nakangiti at huminto sila sa harapan ko. Hindi pa rin mawala ang ngiti ko.
“Nandito ka nga,” sabi ko.
Narinig ko naman ang nakakalokong tawa niya, “sa lahat ba naman ng pwede mong sabihin, ‘yan talaga.”
Napailing ako, “hindi ko kasi alam kong anong sasabihin ko kasi hindi lang ako makapaniwala, buti naman at maraming salamat nagpakita ka na.”
“Alis na muna ako para makapag-usap kayo,” paalama ni mama.
“Maraming salamat po, ma,” nag-uumapaw ang saya ko nong marinig ko na namang tawaging ina siya ni Kelly.
