Amanda’s POV
Good thing, which is hindi ko na rin inexpect... walang pumigil saakin na umalis.
It’s just right about lunch time pero nandito na ako ngayon at pauwi ng bahay. Nakasakay ako ng taxi at tingin ko ay uulan pa.
As much as I don’t want to think about Kaiden... hindi ko maiwasan.
Ilang araw lang ang nakalilipas na sa tuwing iisipin ko ito ay sumisikdo sa tuwa ang dibdib ko, pero ngayon ay walang pagsidlan ang sakit na nararamdaman ng puso ko. Kaiden... how dare he do this to me?
Muling nangilid ang luha ko kaya naman tumingin nalang ako sa labas ng bintana.
Pansin kong makulimlim ang ulap.
Napasinghot ako. Nakikiayon ba ang panahon sa’kin?
Pumikit ako pero ang mukha lang ni Kaiden ang sumaglit sa isipan ko kaya muli rin akong nagmulat.
Hindi ko inasahan na mangyay
