ANDREI’S POV:
“Relax, man,” my friend, Daevon, said as he tapped my shoulder.
Mukhang kadarating niya lang kasama ang kanyang asawa. Bakas sa mukha nila ang pag-aalala habang nakatingin sa akin. I weakly shook my head.
“It’s been an hour since I brought her here. Hanggang ngayon hindi pa rin lumalabas ang doktor na kasama niya.”
Napasandal ako sa pader at marahan na napasalampak sa sahig. Naiiyak akong napatingala at pumikit nang mariin.
Please... `wag mo akong iiwan ulit. Please.
“A-Ano bang sabi ng doktor?” nauutal na usisa ni Ayesha, bakas sa tono niya ang kaba at pag-aalala.
I slowly opened my eyes and glanced at her. “Sabi nila hindi naman daw kritikal ang tama niya. Pero kailangan pa rin siyang isailalim sa operasyon para matanggal ang bala sa kanyang tiyan,” paliwana
