Hindi mapuknat ang ngiti sa mga labi ko pagkatapos naming mag-usap ni Kara. Parang gusto ko ng hilahin ang bukas para magkita na kami at mag-usap ng personal.
Sabi ko sa sarili ko hindi ako naniniwala sa soulmate. Matanda na kasi ako para maniwala pa sa mga ganito pero nang makita ko si Kara sa personal nagbago bigla ang aking pananaw. Parang gusto ko ng maniwala na siya ay para sa akin at ako ay para sa kanya.
Pero narito pa rin ang takot at pangamba sa puso ko na baka masaktan akong muli. Ngunit tadhana na ang gumagawa ng paraan para maniwala ako na may pag-asa pa akong sumaya at magkaroon ng love life na aalagaan ko habangbuhay.
Kahit hindi niya inamin na gusto niya ako kanina, nadarama ko naman sa puso ko na may pagtingin sa akin ang dalaga.
Alam ko masyado akong naging mabilis sa
