Pinunasan ko ang luha sa aking mga mata nang makita ko si Prof. Clark na palapit sa gawi ko. Narito ako sa loob ng chapel at ilang ulit na nagdasal na sana ligtas lang si Kara at ang baby namin sa tummy niya.
Dito ako dinala ng mga paa ko pagkatapos akong masuntok at pagsalitaan ni Prof. Percy ng kung ano-ano kanina habang pinapasok si Kara sa emergency room na walang malay. Tinanggap ko ang lahat ng galit niya, naiintindihan ko siya kaya hinayaan ko siyang ilabas ang galit niya at hinanakit niya dahil sa nangyaring kahihiyan na naranasan ni Kara sa school kanina.
Mananagot sa akin ang lahat ng estudyante na nanlibak sa pagkatao ni Kara. Isa-isa ko silang sasampahan ng kaso lalo na at ganito ang nangyari sa kanya dahil sa pamamahiya nila.
Wala silang karapatan na maliitin ang babaeng ak
