Third Person
“Matatahimik ka na din, Detta. I am sure, you will be happy while you are in heaven.” Nakangiting wika ni Vindicta nang hinaplos-haplos ang lapida ng kapatid.
Ilang taon din ang nakakaraan nang huling dalaw niya sa kakambal. Ang huli ay noong libing nito. Wala siyang lakas ng loob upang dalawin ang kapatid dahil sa sakit ng pighati nang pagkawala nito.
Ngayon may kinakapitan na siya ng lakas ay ngayon lamang din siya nagkaroon ng pagkakataong makadalaw sa kapatid.
“Alam ko nagtatampo ka na sa akin pero sana maintindihan mo na ngayon lamang nagkaroon ng tapang itong mahina mong kapatid.” Dicta said softly at her sister.
Hindi man niya ito kaharap ay alam niyang nasa paligid lamang ito at nakikinig sa kanya. “Ngayon lamang ako nagkaroon ng lakas dahil sa isang taong pinu-pu
